BIBLIOTEKA I ARCHIWUM
FRANCISZKANóW (OFMConv)
w Krakowie

pl. Wszystkich Świętych 5
31-004 Kraków
tel. (12) 42-253-76 w. 15
biblioteka@franciszkanie.pl
archiwkrak@franciszkanie.pl

Zasób

W skład zasobu Archiwum Prowincjalnego Franciszkanów  (OFMConv.) w Krakowie archiwum wchodzi 7 zespołów, liczących 212 mb. – około 6000 j. a. Zespoły akt mają wyodrębnione działy[1]. Są to zespoły z lat 1237-2017:

 

  1. Archiwum Prowincji Polskiej (XVI–XIX w.)

 

Prowincja polska, wywodząca się z tzw. prowincji czesko-polskiej, powstała w 1517 r. Jej patronem został św. Franciszek. Liczyła wówczas 32 klasztory i ok. 600 zakonników. W roku 1773 miała 30 domów, 575 zakonników. Po przekształceniach w1625 r kontynuowała swoją działalność aż do 1864 r. jako prowincja polska[2].

Archiwum zawiera w formie szczątkowej niektóre archiwalia z jej działalności i historii. Zachowało się stosunkowo dużo materiałów, dotyczących przede wszystkim klasztorów. Nie są one jednak kompletne, zwłaszcza gdy chodzi o udział zakonników w powstaniach, wywóz na Syberię. Personalia także mają braki, chociaż zgromadzono tutaj w teczkach wg. kolejności alfabetycznej nazwisk materiały o 137 zakonnikach[3].

Są to: akta wizytacyjne (1598–1618); akta prowincji (XVI–XIX w.); akta personalne (gł. XIX w.); akta dot. klasztorów w Bełchatowie (1816–1831), Chełmnie (1755, 1933), Chełmży (1755, 1768), Chęcinach (1740–1845), Dobrzyniu (1601, 1603, 1822–1835), Gdańsku (1550–XVIII w.), Gnieźnie (1832–1835), Górecku (1827–1834, m.in. inwentarze), Grabowie (1638–1755), Inowrocławiu (XVIII w., m.in. inwentarz), Kaliszu (1596–1866), Lelowie (1820–1837), Lublinie (1817–1833), Łagiewnikach (1723–1837), Nieszawie (1819–1846), Nowym Mieście Korczynie (1594–1919), Nowym Sączu (1759–1778), Obornikach (inwentarz dóbr z 1755), Piotrków (XVII w.–1837,  m.in. inwentarze), Poznaniu  (1755–1834), Puszczy Solskiej (1825–1835), Pyzdrach (1666–1866), Radomsku (1801–1834), Radziejowie (1821–1835), Smardzewicach (1806–1838), Starym Sączu (1694–1783), Stawiskach (1818–1835), Stężycy (1802–1834), Szczebrzeszynie (1809–1838), Śremie (1827), Toruniu (1507–1752, XX w.), Warce (1634), Warszawie (1773–1836), Wyszogrodzie (1666), Zamościu (1807–1824), Zawichoście (1832–1841), a także klasztorów klarysek w Chęcinach (1697–1854) i Gnieźnie (1606, 1827).

 

  1. Archiwum Prowincji Litewskiej (XVII–XIX w.)

 

W toku przekształceń pierwszej prowincji polskiej w roku w roku 1625 powstała także prowincja rusko – litewska, której patronem został św. Antoni Padewski. Po 60 latach doszło do podziału i tej prowincji. Powstała wówczas prowincja litewska i ruska. Utworzenie prowincji litewskiej zatwierdziła kapituła generalna w 1683 r., pozostawiając dalsze ustalenia kapitule prowincjalnej, która odbyła sią we Lwowie w 1685 r. Patronem nowej prowincji został św. Kazimierz. W roku 1773 prowincja ta miała 31 domów, 422 zakonników[4].

Archiwum przechowuje nieliczne akta tej prowincji. Są to jednak materiały dużej rangi. W księgach „Akt” klasztorów wpisywano bowiem rozporządzenia prowincjalskie, dekrety powizytacyjne prowincjałów, uchwały kapituł prowincjalskich, listy generała zakonu, itp[5].

Są tu: akta luźne (1824–1894); spisy zakonników (1600–1853); akta klasztorów w Grodnie . (1690–1839, m.in. inwentarz  (1736–1771), Oszmianie (1783–1844),  Świsłoczy (1751–1829).

 

  1. Archiwum Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię (XVIII–XIX w.)

 

Prowincja ta istnieje od 1517 r. W roku 1625 doszło, jak wspomniano wyżej, do podziału tej prowincji na dwie. Jedną z nich była prowincja ruska. W roku 1773 miała ona 29 domów z 257 zakonnikami. Z tej też prowincji w 1785 r. powstała prowincja galicyjska, pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego. W roku 1910 dodano jej drugiego patrona: bł. Jakuba Strepę. Po odzyskaniu przez Polskę wolności w 1918 r. przekształciła się w prowincję polską, która w roku 1939 podzieliła się na dwie prowincje istniejące do dzisiaj: krakowską pod wezwaniem św. Antoniego i bł. Jakuba Strepy i warszawską[6].    

Materiały znajdujące się w tym zespole to dokumenty odnoszące się do historii tej prowincji. Oznacza to, że w tym archiwum należy szukać także materiałów do historii klasztorów aktualnej prowincji warszawskiej, do podziału prowincji polskiej na dwie w 1939 r. W tym też zespole są gromadzone aktualne dokumenty obrazujące życie prowincji krakowskiej, od r. 1939 r.  Zespół ten został ukształtowany w tematyczne działy.

W pierwszym dziale tego zespołu archiwalnego znajdują się dokumenty zakonne, jak Konstytucje (1910–1975); Statuty (1971–1990); Rytuały, ceremoniały i modlitewniki. Tu znalazły się także inwentarze samego archiwum.

Zasób drugiego działu to: kapituły generalne (XVIII– XX w.); korespondencja z generałem zakonu i kapitułą generalną (1768–1998), kapituły prowincjalne (1806–1974, m.in. autografy św. Maksymiliana Kolbego); akta prowincjała (1668–1991); akta gospodarczo-majątkowe  (1879–1960); akta małych seminariów we Lwowie (1906–1938), Niepokalanowie (1930–1969), Sanoku (1945–1952), Głogówku (1948–1953) i Legnicy (1957–1997); materiały do dziejów nowicjatu we Lwowie (1725–1822), Krakowie (1877–1952) i Jaśle (1952–1953); akta profesatu w Krakowie (1823–1987, w tym archiwum seminarium), Lwowie (1823–1945, m.in. katalog książek z ok. 1938 r.), Jaśle (1953–1958), Legnicy (1953–1955), Niepokalanowie (1934–1967), Gnieźnie (1947–1959) i Łagiewnikach (1954–1970); akta Milicji Niepokalanej (1910–1989); archiwum redakcji „Bratniego Zewu” (1936–1947); archiwum Studium Pastoralnego „Tirocinium” (1959–1971); materiały dotyczące studiów wyższych zakonników w Polsce i za granicą (1927–1974); materiały dotyczące formacji braci (1888–1972); archiwum III Zakonu św. Franciszka (1922–1980); akta dotyczące misji zagranicznych w Mołdawii (1844–1890), Danii (1907–1939), Japonii (1930–1974), Chinach (1931–1934), Turcji (1932–1935), Indiach (1932–1933), Zambii, Urugwaju (1969–1970) i Boliwii (1976–1978); materiały dotyczące misji krajowych i rekolekcji (1906–1971, m.in. notatnik o. Ireneusza Żołnierczyka); materiały związane z działalnością naukową i wydawniczą (1898–1973, w tym korespondencja z ks. Kamilem Kantakiem w sprawie wydania Franciszkanów polskich z l. 1936–1938); archiwum redakcji „Pochodni Serafickiej” (1926–1951); materiały dotyczące uroczystości zakonnych (1937–1974); materiały dotyczące Stolicy Apostolskiej (gł. kopie dokumentów papieskich); materiały związane z Konferencją Wyższych Przełożonych Zakonnych (1922–1979); dokumentacja kontaktów z kuriami biskupimi; korespondencja z prymasem Polski; akta Prowincji Warszawskiej (1939–1977) i prowincji zagranicznych; materiały dotyczące kontaktów z innymi zakonami i władzami państwowymi; wykaz duchownych zesłanych na Syberię z 1881 r.

 Dział trzeci tego zespołu archiwalnego to personalia zakonników i ich spuścizna, jak kazania, opracowania i materiały osobiste, skrypty, itp[7].

Dział czwarty zawiera akta klasztorów w: Bytomiu (1951–1964), Barze (1736), Brehov-Imreg (1990-1999), Brzegach k/ Bukowiny Tatrzańskiej (po 1945), Bruśnie (1918), Chęcinach (1969), Chełmnie (1946), Darłowie (1945-1960), Dołhobyczowie (1938), Dzisnej (1938-1939), Eliście w Kałmucji (2000-2004), Gdyni (1935–1938), Głogówku (1945–1989), Głowience (1976–1990), Gnieźnie (1928–1975), Gołonogu (1945–1970), Górecku (1936), Grodnie (1919–1939), Harmężach, Haliczu (akta klasztorów Krzyża św. i św. Stanisława z l. 1709–1938), Horyńcu (1917–1992), Iwieńcu (1922–1941, m.in. 2 listy bp. Zygmunta Łozińskiego z l. 1922 i 1927), Jajkowcach (1904–1907), Jarosławiu (1747–1789), Jaśle (1895–1971), Jaworze (1688–1965), Kaliszu (1912–1939), Kalwarii Pacławskiej (1762–1976), Kamieńcu Podolskim (1757), Kosowie (1937–1939), Kotli (1946–1949), Kotliskach (1959–1972), Kowarach (1945–1968), Krośnie (1732–1973), Kurowicach (1938), Kwietniowie (1947), Legnicy (1947–1971), Lesicach (1947), Lewoczy, Lipie Jaworskiej (1948–1949), Lipowie (1946–1949), Lubaniu (1946), Lubiniu (1945–1948), Lubomierzu (1934–1971), Lwowie (1947–1948), Lwówku Śląskim (1947–1970), Łagiewnikach (1907–1968), Ławrowie (1939), Międzyrzecu Ostrogskim (1743–1931), Morszynie (1930–1944), Mściwoju (1948–1954), Niepokalanowie (1927–1957), Nieszawie (1913–1939, m.in. inwentarz), Nieświeżu (1936), Opolu (1945), Nowym Korczynie (1974–1992), Nowym Sączu (1699–1842), Ostrowcu Świętokrzyskim (1936), Peweli Małej (1958–1970), Peweli Ślemieńskiej (1964–1980), Pieńsku (1922–1970), Pławnej (1948–1972), Poznaniu (1902–1939), Prądniku Białym (1927–1970), Promieniowicach (1947), Przemyślu (1774–1970, m.in. inwentarze), Puszczy Solskiej (1935), Pyzdrach (1934), Rabie Niżnej (1959–1971), Radomsku (1919–1971), Radziejowie (1937–1938), Roztoce (1946–1949), Rybotyczach (1946–1949), Rychwałdzie (1888–1970), Rzeszotarach (1968–1976), Sanoku (1755–1970, m.in. inwentarze), Siekierczynie (1948-1949), Skarżysku-Kamiennej (1936–1940), Słupie (1948–1956), Sobocie (1966–1972), Spiskim Czwartku (Słowacja), Starym Sączu (1703–1830), Stawiskach (1585–1919), Stražach (Słowacja), Stryju (1696–1769), Szklarskiej Porębie (1945–1970), Świętem (1945–1973), Ulesiu (1961–1974), Warszawie (1920–1939), Wilnie (1920–1940), Wleniu (1948–1972), Wrocławiu (1947–1970), Zaczepcu (1938–1939), Zamościu (1664–1918), Zawichoście (1634–1990), Zbylutowie (1948–1972), Żabiu (1939–1941).

Zasób działu piątego tegoż zespołu to wszelkiego rodzaju opracowania historii zakonu i prowincji. Tu na szczególną uwagę zasługuje 27 tomów rękopisów o. Alojzego Karwackiego, w których zgromadził materiały do dziejów 110 klasztorów na terenie historycznej Polski[8]. Sporo wiadomości na te te­maty podają również jego „Pamiętniki”[9].  Osobną pozycję wśród „Materiałów” zajmuje tom 20 pt. „Sławniejsi Franciszkanie w Polsce, ich życiorysy i dzieła”, gdzie autor zebrał wiadomości o 172 pol­skich franciszkanach od czasów najdawniejszych po współczesną sobie epokę[10]. Tu także odnajdziemy w kopiach Makowskiego Bonawentury „Thesaurus Provinciae Poloniae„, jego „Brevis Descriptio Conventum Provinciae Poloniae Ordinis Minorum Conventualium S.P. Francisci…, Miskiego Ludwika, „Synoptica relatio seu brevis descriptio Conventum in Provincia amioris et minoris Poloniae patrisque Prussiae fundatorum facta anno Domini 1735 Labore ARP Ludovici Miske Emeritissimi Patris” i wiele innych materiałów, odnoszących się do historii franciszkanów w Polsce.

W szóstym zgromadzono albumy i zdjęcia klasztoru i zakonników, a także wszelkie inne dokumenty fotograficzne.

Kolejny dział zawiera utwory członków zakonu (nie należących do prowincji), materiały o życiu zakonnym, varia i materiały specjalne. Wśród nich wyróżniają się:  Examen dogmatico-asceticum ad instruendos FF. novitios clericos… (XVIII/XIX w.); sylwy (XVII–XIX w.); modlitewniki z XIX-XX w., m.in. Marii Potulickiej, o. Placyda Krupińskiego (XIX–XX w.); biografia ks. Jakuba Falkowskiego; odpisy listów bł. Honorata  Koźmińskiego do felicjanek; kazania, m.in. Adama Jacka Pissarzowskiego, Ludwika Mierosławskiego;  Jeografia wojenna Polski i zastosowanie jej do kampanii 1831 roku…, akta mansjonarzy katedry krakowskiej (1747–1821); księga pamiątkowa Wielkopolska w hołdzie Obrońcom Lwowa;  Compendium ligatae eloquentiae z 1667 r., sztuka teatralna Historia Judei (XIX w.); sprawozdania z posiedzeń Rady Naczelnej Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” (1923–1932); materiały do historii Hanaczowa; oratorium Juliusza Łuciuka Św. Franciszek z Asyżu; fragmenty archiwów rodzin Czechowiczów, Moraczewskich, Reroń, Skórzewskich-Ogińskich. Niektóre materiały odnoszące się do zakonów i zgromadzeń.

W kolejnym dziale gromadzone są pamiętniki franciszkanów i materiały dotyczące świętych oraz procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych św. Alberta Adama Chmielowskiego, Alfonsa Marii Mazurka, św. Andrzeja Boboli, bł. Anieli Salawy [z wyjątkiem bieżących materiałów, znajdujących się w wydzielonym Archiwum bł. Anieli Salawy], św. Antoniego Padewskiego, o. Anzelma Macieja Gądka, bł. Józefa Bilczewskiego, bł. Bogumiła, bł. Rafała Chylińskiego, o. Melchiora Józefa Fordona (zob. spuśc.), bł. Jakuba Strepy, bł. Jana Łobdowczyka, bł. Jolenty, św. Jozafata Kuncewicza, o. Wenantego Józefa Katarzyńca, św. Kingi, św. Maksymiliana Kolbe, bł. Salomei, św. Weroniki de Binasco i innych

W kolejnym dziale zgromadzono dokumenty pergaminowe (1303–1965). Są to dyplomy wystawiane m.in. przez papieży (od Sykstusa IV z 1479 r. do Pawła VI z 1965 r.), królów polskich: Kazimierza Jagiellończyka z 1462 i Zygmunta III Wazy z 1594 i 1611), abp. gnieźnieńskiego Janisława z 1335 i bp. halickiego Bernarda z koń. XIV w. i krakowskiego Jana Lutka z Brzezia z 1468, dyplomy doktorskie, dwa dokumenty Filipa de Limbourg, księcia Schleswig-Holstein[11].

Zasób następnego działu tegoż zespołu akt to mapy i plakaty.

Ostatni zaś stanowią zbiory materiałów w wersji elektronicznej. Gromadzone tu są wszelkie materiały tego typu.

 

  1. Archiwum klasztoru lwowskiego (zawiera akta z klasztorów we Lwowie, Czyszkach, Hanaczowie i Kozielnikach).

 

Zespół ten zawiera archiwalia pochodzące z dawnego prowincjalnego archiwum we Lwowie oraz z archiwum klasztornego. Stanowi on zespół zamknięty, składający się z 429 (165-Lwów; 123-Czyszki; 64-Hanaczów; 27-Kozielniki; 50-Plany) jednostek archiwalnych.

Są tu dokumenty oryginalne, ich kopie lub streszczenia. Przede wszystkim znajdziemy tu odpisy dokumentów średniowiecznych do dziejów klasztoru lwowskiego oraz odpisy dokumentów do historii średniowiecznej parafii w Czyszkach[12]. Jest to ok. 30 kopii dokumentów, poczynając od roku 1373 do roku 1500. Prawie wszystkie te odpisy zostały dokonane w 1770 r. Dokumenty tego zespołu odnoszą się głównie do uposażenia klasztoru lwowskiego i Czyszek, a także Hanaczowa i Kozielnik, czyli wiosek, które należały do tego klasztoru. Zostały streszczone bądź przepisane przez A. Karwackiego w księdze: Archiwum klasztoru w Lwowie[13].

Lwów: kopiariusze dokumentów z XVIII w.; akta z (1804–1946), kroniki (1939–1946), księga wydatków drukarni (XVIII w.); księgi przychodów (XVIII–XX w.) i wydatków (XIX–XX w.); akta gospodarcze, majątkowe i finansowe (XVIII–XX w.); inwentarze (XIX–XX w.), w tym inwentarze biblioteczne; księgi mszalne (XIX–XX w.); akta bractw św. Franciszka (XIX w.), Najświętszej Maryi Panny Anielskiej (1877–1929), Niepokalanego Poczęcia NMP z Lourdes (1882–1917); akta III Zakonu św. Franciszka (XIX–XX w.).

Czyszki[14]: wizytacja kościoła parafialnego z 1774 wizytacje kanoniczne (1934–1937); akta (1850–1945); inwentarze (1785–1939), w tym biblioteki; kopiariusz dokumentów (XIX w.); księgi dochodów i wydatków (1820–1945); akta gospodarcze i majątkowe (XIX–XX w.); księgi mszalne (XX w.); akta III Zakonu św. Franciszka (1885–1928); akta Akcji Katolickiej (1933–1939); kronika parafii (1821–1836); akta parafii (1943–1945); spis plebanów i wikarych (1666–1929); księgi metrykalne.

Hanaczów[15]: Annales ecclesiae parochialis… (1823–1938); kronika (1940–1944); akta (XIX–XX w.); kazania (1936–1944); inwentarze (1901–1909); akta gospodarcze (XIX–XX w.); księgi dochodów i wydatków (1824–1943); księgi mszalne (XX w.); księgi metrykalne.

Kozielniki[16] – folwark: akta (1787–1939); księgi dochodów i wydatków (1824–1939).

 

  1. Archiwum klasztoru horynieckiego.

 

Chociaż horyniecki klasztor franciszkański należy ciągle do prowincji św. Antoniego Padewskiego i bł. Jakuba Strepy, jego dawne akta zostały wyodrębnione jako osobny,  zamknięty zespół archiwalny. Przywiezione w 1977 r. do archiwum prowincjalnego, stanowią ważne źródło informacji o historii tego klasztoru i parafii, wraz z przyległymi miejscowościami.

Znalazły się tutaj: Horyniec: akta (1758–1826); księgi dochodów i wydatków (1794–1939); księga wizytacji (1817–1925); inwentarze (XIX w.); księgi mszalne (XX w.); kopiariusz dokumentów parafii w Potyliczu (XVII–XVIII w.); katalog biblioteki ks. F.P. Krupińskiego; księgi metrykalne.

 

  1. Archiwum klasztoru krakowskiego św. Franciszka.

 

W strukturze Archiwum Prowincjalnego pozostaje wyodrębniony zespół akt klasztoru krakowskiego. Jest to najobszerniejszy zespół akt. Krakowski klasztor franciszkanów, istniejący nieprzerwanie od 1237 roku, jest dla polskich franciszkanów „mater et caput provinciae”. Tutaj zazwyczaj była siedziba prowincjałów.

Znalazły się tutaj: dane ogólne i historyczne dotyczące konwentu, bazyliki i kaplic, materiały o charakterze prawnym i administracyjnym, księgi profesji, akta konwentu i kroniki, inwentarze klasztoru i bazyliki, materiały dotyczące dokonanych przebudów i renowacji klasztoru i bazyliki, dokumenty i plany nie objęte w poprzednich działach. W następnych działach zgromadzone są dokumenty, pisma i korespondencje klasztoru, księgi finansowe bazyliki i klasztoru, dokumenty dotyczące biblioteki, nekrologi zmarłych zakonników, dokumenty odnoszące się do bractw i stowarzyszeń działających przy bazylice, materiały odnoszące się do kultu Bożego w bazylice i kaplicach, registra mszalne i wykazy celebrujących, odnoszące się do sprawowanych sakramentów i nabożeństw, materiały o duszpasterstwie przy bazylice, dokumenty związane z prowadzoną katechizacją, mszały i inne księgi liturgiczne.

W dalszej części zasobu tego zespołu akt i dokumentów odnajdziemy materiały o imprezach kulturalnych, książki i opracowania odnoszące się do klasztoru, ilustracje, zdjęcia, rysunki, stychy i obrazy, plansze i afisze, i plakaty, wreszcie teki materiałów różnych, które znalazły się w archiwum.

    

  1. Archiwum bł. Anieli Salawy

 

Kolejnym, wyodrębnionym zespołem akt i dokumentów, jest zespół poświęcony bł. Anieli Salawie. Zasób tego zespołu to akta kościelnych procesów beatyfikacyjnych Anieli Salawy, jej pisma, materiały do życiorysu, życiorysy i różne opracowania, materiały odnoszące się do kultu Błogosławionej, korespondencje z Postulacją Generalną, prośby i podziękowania.

Materiały te były gromadzone przez postulatora procesu beatyfikacyjnego bł. Anieli Salawy, o. Joachima Bara, a po jego śmierci zostały przeniesione i włączone do archiwum, tworząc ciągle uzupełniany zespół akt.

[1] Znalazło to swoje odzwierciedlenie w sygnaturze poszczególnych akt, gdzie dany zespół akt został oznaczony dużą literą arabską, dział – dużą liczbą rzymską, a pozycja (tom) – małą literą arabską.

[2] Z. Gogola, Zarys dziejów franciszkanów Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce, [w:] Katalog Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię Zakonu braci Mniejszych Konwentualnych [Franciszkanów] w Polsce, Kraków 2018., s. 101-103.

[3] Por. D. Synowiec, Materiały archiwalne do dziejów franciszkanów polskich w XIX w (1772-1864), AFK, syg. A-IV-26, s. 12-15.

[4] Z. Gogola, Zarys dziejów franciszkanów Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce, [w:] Katalog Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię Zakonu braci Mniejszych Konwentualnych [Franciszkanów] w Polsce, Kraków 2018., s. 102.

[5] D. Synowiec, Materiały archiwalne do dziejów franciszkanów polskich w XIX w. (1772–1914). W: Zakony franciszkańskie w Polsce. T. 3. Red. J. Kłoczowski, Niepokalanów 1996, s. 296.

[6] Z. Gogola, Zarys dziejów franciszkanów Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce, [w:] Katalog Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię Zakonu braci Mniejszych Konwentualnych [Franciszkanów] w Polsce, Kraków 2018., s. 102-104; Prowincja warszawska (NMP Niepokalanego Poczęcia) w r. 1986 podzieliła się na prowincję warszawską i prowincję gdańską (św. Maksymiliana Kolbego).

[7] Jest to dział dotyczący spuścizny franciszkanów. Zostały tu jednak włączone teczki personalne zmarłych franciszkanów, chociaż de facto nie są one wytworem twórcy spuścizny. Włączone teczki akt personalnych do działu spuścizny podyktowane było próbą ujednolicenia wszystkich danych dotyczących danej osoby. Chodziło o to, aby dokumentów odnoszących się do danej osoby nie szukać po wszystkich działach, ale móc je odnaleźć w jednym. Nie jest to poprawne z punktu widzenia archiwistyki, ale taki jest stan faktyczny.

[8] A. Karwacki, Materiały do historii Prowincji i Konwentów OO. Franciszkanów w Polsce, Litwie i Rusi, AFK, sygn. E-I-3 do 28; Tenże, Skorowidz miejsc, osób i rzeczy znaj­dujących się w Materiałach do historii za­konu Franciszkanów w Polsce, Litwie i Ru­si, AFK, syg. E-I-29, .

[9] A. Karwacki, Pamiętniki …, s. 333-334.

[10]  A. Karwacki, Sławniejsi Franciszkanie w Polsce, ich życiorysy i dzieła, AFK, sygn. E-I-20.

[11] Dokładniejszy opis pergaminów znajdziemy w „D. Synowiec, S. Barcik: Źródła do dziejów franciszkanów w Polsce średniowiecznej w archiwach zakonnych Krakowa i Rzymu. W: Zakony franciszkańskie w Polsce. T. 1, cz. 2/3. Red. J. Kłoczowski, Kraków 1989, s. 60-61.

[12] Dzieje jej zostały opracowane przez A. Prochaskę w monografii „Czyszki koło Lwowa”, Lwów 1920.

[13] D. Synowiec, S. Barcik: Źródła do dziejów franciszkanów w Polsce średniowiecznej w archiwach zakonnych Krakowa i Rzymu. W: Zakony franciszkańskie w Polsce. T. 1, cz. 2/3. Red. J. Kłoczowski, Kraków 1989, s. 61; D. Synowiec, Komunikat o dokumentach średniowiecznych w Archiwum oo. Franciszkanów w Krakowie, AFK, syg. A-IV-26, s. 4-5.

[14]Od r. 1420 franciszkanie lwowscy mieli pod swoim patronatem parafię w Czyszkach, którą w ciągu stuleci przejęli we własne ręce. Klasztor w Czyszkach erygowany został w 1934 r. Dokumenty klasztorne i parafialne są jednak znacznie starsze od tej erekcji. Po likwidacji placówki w 1945 r. dokumenty przewieziono do archiwum prowincji” – D. Synowiec, Materiały archiwalne do dziejów franciszkanów polskich w XIX w (1772-1864), AFK, syg. A-IV-26, s.25; D. Synowiec: Materiały archiwalne do dziejów franciszkanów polskich w XIX w. (1772–1914). W: Zakony franciszkańskie w Polsce. T. 3. Red. J. Kłoczowski, Niepokalanów 1996, s. 300.

[15]Jest to archiwum parafii i domu franciszkańskiego w Hanaczowie, przeniesione do archiwum prowincji po likwidacji placówki w 1945 r. sama parafia powstała wskutek józefińskiej reorganizacji sieci parafialnej. Archiwum zawiera stosunkowo bogate materiały. Są to jednak po największej części księgi metrykalne” – tamże, s. 27; D. Synowiec: Materiały archiwalne do dziejów franciszkanów polskich w XIX w. (1772–1914). W: Zakony franciszkańskie w Polsce. T. 3. Red. J. Kłoczowski, Niepokalanów 1996, s. 301.

[16]Była to jedna z najstarszych, obok Hanaczowa, fundacji klasztoru lwowskiego od końca XIV w. Ojciec A. Karwacki zanotował dwie różne daty darowania konwentowi lwowskiemu tej miejscowości, a mianowicie rok 1372 -darowanie przez Władysława Opolczyka. Data ta znajduje sią na dokumencie z pieczęcią tego księcia. Druga data, to rok 1402 – jako czas darowania Hanaczowa i Kozielnik przez króla Władysława Jagiełłę. Miała tam być kaplica, w której bracia lwowscy, z indultu bł. Jakuba Strzemię mieli sprawować sakramenty. W roku 1935 kapituła lwowskiego klasztoru postanowiła tam wybudować mały klasztor i kościół”. – M. J. Hałambiec, Historia prowincji św. Antoniego Padewskiego i bł. Jakuba Strzemię zakonu Franciszkanów w Polsce. V. Czas II wojny światowej (1939-1946), AFK, syg. E-I-498, s 47.

Nasi darczyńcy i sponsorzy

Copyright © Biblioteka Franciszkanów
Polityka prywatności
Projekt i wykonanie: PierwszaStronaMedalu.pl